De echte wereld

Mijn rode backpack en ik glijden langzaam omhoog, steeds hoger richting het straatoppervlak.  De roltrap zoemt zachtjes. Ik zie blauwe lucht, hoge gebouwen, en daarna auto’s, mensen in Uniqlo-outfits, schoothondjes aan lijntjes, winkelruiten. Ik ben in Madrid.

Vanochtend was ik nog op Posmorto. Ik werd wakker in mijn tent, de dekens van me afgewoeld, en probeerde niet te denken aan het afscheid wat binnen een paar uur zou volgen. In plaats daarvan liet ik rustig de herinneringen van de afgelopen tijd voor mijn ogen passeren. De warme dagen. De klussen van de laatste week. Hout zagen, hakken en stapelen. Het schoonmaken van de schapenstal. De schapen deden een halfbakken ontsnappingspoging (ze stonden opeens op een ruïne in plaats van erin) dus we bouwden nog wat extra omheining. A., kleine J. en ik maakte een muurschildering op de rots naast de keuken. Op mijn laatste dag bouwde G. met vrienden S. en D. een modderbad.

In de middagen dronk ik pakjes perensap aan de rivier. Als het te warm werd, liep ik in mijn t-shirt het water in en laat me langzaam onderuit glijden. Heupen, ribben, schouders, kruin zakten door het wateroppervlak. Ik liet me opdrogen in de schaduw en de lauwe wind en luisterde hoe D. oefende op zijn gitaar. Nothing else matters. Dream a little dream. Blackbird. Fly me to the moon. Soms ineens Beautiful van Christina Aguilera.

In de avonden zaten we op het terras naast de keuken. D. kookte meestal eten en we aten daar elke avond van alsof we al dagen aan het verhongeren waren. Na het eten luisterden we naar muziek en we praatten tot we stil werden, tot de sterren opdoken uit het donker. En we snakten naar adem als we ze zagen vallen.

Dit alles zal gewoon door gaan zonder mij. De zon gaat op en onder en het water van de Dão blijft stromen. De sterren zullen blijven vallen, de krekels zullen elke nacht tjirpen, de eikels zullen over het dak van de keuken naar beneden blijven rollen. G. blijft dingen bouwen en zuurdesembroden bakken, kleine J. zal kappertje spelen en van de druiven snoepen en A. zal met de rugtas vol flessen rondlopen om de fruitbomen te bewateren. Er zullen nieuwe vrijwilligers komen, en andere vrienden, om in het leven van Posmorto mee te draaien. En ze zullen avonturen beleven, flauw grappen maken, veel leren, veel lol hebben.

Vanochtend nam ik van dat alles afscheid. Het is ongeveer een halve minuut gelukt om me groot te houden voordat ik zat te snotteren. Ik omhelsde en kuste al die lieve mensen en troostte mezelf tussendoor met het knuffelen van de kittens. Daarna vertrok G. met iedereen behalve A. naar de markt (nog zo’n ritueel wat gewoon door zal gaan) en ik slofte naar mijn tent om de pizzapunten van de avond ervoor in mijn tas te proppen. Tot slot liep ik terug naar de keuken om definitief afscheid te nemen van A. Ik stond weer te snuffen en zei sip: ik ga terug naar de echte wereld. En zij zei: maar dit is ook de echte wereld. En ze heeft gelijk.

Eenmaal in de bus zette ik mijn koptelefoon op en opende mijn nieuwe playlist die is ontstaan in de afgelopen twee maanden. De druilerige afspeellijst met verdacht veel Adele, Amy Winehouse en Tina Turner heeft plaats gemaakt voor een nieuwe soundtrack. Shazam heeft overuren gedraaid. Mijn reis krijgt langzaam een nieuw geluid.

Nu ben ik in Madrid. Naast me staat de ventilator op z’n hoogste stand en achter me bromt de wasmachine. In de prullenmand ligt het folie van de laatste pizzapunt. De laatste stiekeme restjes modder van het modderbad heb ik net van me afgewassen. Ik sta aan het begin van een twaalfdaagse solo stedentrip na zes weken natuur. Ik voel me alsof ik wakker ben geworden uit een droom waar ik nog graag even in was gebleven. Zo eentje waarvan het fijne gevoel nog even in je na suddert. Ik zal proberen het zo lang mogelijk warm te houden, te blijven teren op deze herinneringen. Maar mocht mijn verlangen naar de rotsen en de rivier en de inwoners van Posmorto te sterk worden, dan kan ik me altijd nog vasthouden aan de realisatie dat het allemaal geen droom was. Het was de echte wereld, en ik kan altijd terug.